Nog eventjes!!!!

Het wordt al minder sneeuw overal,…zou t echt minder worden?

De laatste week kennen we niets anders dan sneeuw, sneeuwploegen en je erg dik aankleden en natuurlijk de spikes over je schoenen of snowboots.  Het is dan niet zo koud als een week hiervoor, vertelt men mij, waar temperaturen van rond de -25 graden werden gemeten, maar voor ons allemaal aan boord is het toch kouder dan we hadden verwacht. Als men hier -2 of -5 graden zegt verwacht je dat je gewoon nog met een winterjas naar buiten kan en een capuchon op.

Nou hier dus niet. Vandaag dacht ik omdat de zon er was het er op te wagen om zonder muts naar buiten te gaan…..nou dus niet he, veels te koud. Die wind is superkoud, waarschijnlijk omdat je aan het water zit? Ook je handschoenen kunnen maar even uit om een foto te schieten en dan meteen weer aan voor je de vogeltjes erin hebt. Hoe anders is ons klimaat…

Maar we mogen niet klagen…DE ZON IS UIT!!! Heerlijk, lang niet gezien….

In Sandnessjoen ben ik er wel even afgegaan, alleen al om de heerlijke frisse wind op te snuiven. Even heerlijk de winkeltjes bekeken en natuurlijk iets voor de kleinkinderen aangeschaft, ik kan het niet laten hoor, zulke leuke dingen,  en ook hier is Sale oftewel Salg dus even rondneuzen kan nooit geen kwaad.

En de 7 zusters heb ik gezien waar ik over vertelde. Al die andere dingen van deegrol, broodplank etc. daar heb ik niet naar gekeken hoor!

Maar goed we zijn weer onderweg gegaan richting Bronnoysund. En daar aangekomen scheen de zon dus zo prachtig en ging daar heel snel onder, dus prachtige foto’s kunnen maken met mijn telefoontje.

Het pijlgat in de hoed waar ik eerder over schreef is 112 meter boven de zeespiegel en kan, zegt men bij goed weer worden gezien vanaf de boot.

Het gat is 160 m lang, 25 a 30 m hoog en 12 a 15 m breed. Een volledig opgetuigde noordlandboot kon gemakkelijk door het gat varen wordt verteld.

Tegenover de “Torghatten”heeft men het skelet gevonden van een uitgestorven vogelsoort, die “geirfugl” oftewel grote alk wordt genoemd. Hiervan zijn er in de hele wereld slechts 10 gevonden. Zie dat vind ik nu wel weer interessant! Deze vogel was zo groot als een gans en kon niet vliegen. Hij was geliefd om zijn vlees bij de mensen. Ze zullen hem wel uitgemoord hebben…..

We zijn nu midden in Noorwegen aangekomen en ik realiseer me dat ik nog maar enkele dagen te varen heb.

Wat gaat de tijd toch snel.

Nooit gedacht dat het zo snel zou gaan. We krijgen het beroerdste stuk nog, dat stuk waar ze een filmpje van onze boot hebben gemaakt en op youtube hebben gezet, dat stuk moet nog komen naar Bergen. Hoop dat het allemaal goed komt?

De barkeeper gisteravond vertelde ons dat het kwam door dat het vorige week een “oude zee” was. Dit betekent dat als er een storm gewoed heeft, en dat is er geweest, dat de onderzee nog voor enkele dagen langer te keer gaat en oncontroleerbaar wordt. Normaal kun je tellen, van 1, 2, 3 en dan komt de volgende golf, nou bij deze zee weet je niet waar je aan toe bent en dus spookt het.

Ergens kon ik het me wel voorstellen, want toen we bij Malta destijds met een boot “Ted” genaamd , ja hoe toevallig kan het zijn, om het eiland voeren kregen we te maken met hetzelfde fenomeen, terwijl het zonnetje scheen en het dus prachtig weer was. Huizenhoge golfen uit het niets. Er bleek enkele dagen voordien een grote storm te hebben gewoed.

Ook toen ik bij de Dominicaanse Republiek aan het duiken was en helemaal totaal geen vis tegen kwam was de oorzaak de orkaan van die week ervoor. Alle vissen trekken weg en komen pas terug als de rust is wedergekeerd. Nou maakten die prachtige spiraalachtige paarse koralen het op 32 meter diepte allemaal wel goed, maar het was leuker geweest als we ook nog wat mooie vissen waren tegengekomen.

Je ziet alles valt op zijn plaats.

Dus ik verwacht dat het nu rustiger varen zal zijn.

Via Bronnoysund varen we naar Rorvik.

Nog even iets over het stadje Stamsund van gisteravond.  In Stamsund zijn de belangrijkste producten vis en guano. Guano kwam me al bekend voor.

Guano ken ik nog van Peru, ook daar verzamelde men de uitwerpselen van de zeevogels om het land mee te bewerken. Ongelooflijk dat men dat zover in het noorden dus ook doet.

En in Borneo verzamelt men in de grotten ook de nesten nog eens van de vogels om te eten deze keer. Zo zie je maar weer hoe het cirkeltje rond gemaakt wordt in de wereld.

Van Rorvik varen we naar Trondheim.

Bij het avondeten hadden we de hele crew, of tenminste een groot deel ervan, aanwezig en werd er geproost op de laatste avond van velen.

Bij binnenkomst kregen we al een wit wijntje aangeboden en na skoll te hebben geroepen samen kwamen ze omstebeurten aan de tafels nog even proosten.

Natuurlijk heb ik een paar foto’s gemaakt.

Bij het avondeten werden we getrakteerd door Gerhard en Roswitha op een drankje en hebben van onze tafel ook een foto gemaakt. Zij vertrekken morgen weer richting Oostenrijk. Ze hebben appartementen bij de Worthersee in het zuiden van Oostenrijk en hadden dit reisje gepland omdat  zij alleen in de winter wegkunnen en omdat ze in november 40 jaar getrouwd waren. Dus morgen in Trondheim verlaten ze het schip, vroeg in de morgen. Ze waren gelijk met ons aan boord van de Finnmarken gegaan, weet je wel, de boot die niet vertrok??

We gaan nog even de avond nat maken in de bar.

En dat hebben we gedaan hoor. Tot 12 uur in de nacht. De Oostenrijkers, Alma en ik en de barkeeper. Weer vele verhalen kwamen over de tafel en wat hebben we gelachen zeg!!

Vannacht toen we gingen slapen moesten we ons overal aan vast houden, en neeee…..het kwam niet door de drank, maar door het deinen op de golfen weer.

Toch wel lekker geslapen en vanmorgen vroeg wakker omdat er zoveel mensen van boord gingen. Allemaal in Trondheim, ook onze Oostenrijkers. Dus slaan met de deuren, opklappen van bedden, nou ja en toen kwam ook de reisleider nog met zijn Goodmorning ladies andgentlemen…..

Dus maar lekker onder de douche en gaan ontbijten.

Er waren maar een stuk of 10 passagiers, lekker rustig!

Mijn boeken zijn uit en heb ze aan de andere Hollandse dames gegeven en die waren er dolblij mee. Een van de laatste boeken was namelijk van Adriaan van Dis, een schrijver die ik zelf nooit zo zou pakken, maar op Schiphol sprong hij eruit door de titel. En daar val ik meestal op. De titel is “Ik kom terug “en gaat over zijn moeder. Echt een prachtig boek en heeft de Libris literatuurprijs gewonnen.

Dus nu rest me niets anders meer dan Sudoku’s of kruiswoordpuzzels te maken. Maar hopen dat we geen gedein meer krijgen, zodat ik me niet terug hoef te trekken in de hut.

We gaan vandaag door naar Kristiansund en varen eerst door een 130 km lang fjord voor we naar beneden varen.

Om 11 uur krijgen we instructies over het hoe als we aankomen in Bergen morgen, dus even kijken. Als het goed is kan de reisleider ook de boardingpass voor mij afdrukken, zodat we morgen zo door kunnen lopen als we de bagage afgedropt hebben.

Ik moet er nog niet aan denken om mijn koffer weer te pakken, alles ligt nog zo netjes in de kasten hier. Plus de angst dat ik met 2 man op het deksel moet gaan zitten natuurlijk. Maar goed het zal toch een keer moeten gebeuren. Ik zal het uitstellen tot vanavond.

Morgen komen we pas om 2.15 uur in de middag aan en vliegen om 17.15, maar zal vast goed komen, nog niet aan denken, nog even genieten van de prachtige, maar koude, vandaag -7 graden, omgeving!!