Dag 9/10

Nou geen robben te spotten, zelfs de walvissen laten ons hier in de steek. Hier komen van half januari tot en met half april veel walvissen voor omdat de scholen haring in deze tijd zeer actief zijn tussen de fjorden. Maar ja,…wie wil in dit weer gespot worden?? Het is allemaal sneeuw, dus we zien al niet veel, maar goed WIJ hebben ze in ieder geval niet gezien.

Wel vele vuurtorentjes waar we tussendoor zijn gevaren in de fjorden.

Er bestaan in totaal 75 soorten walvissen…..dit wist ik nooit. Vijf hiervan zijn sterk bedreigd door te veel vangst en 12 soorten worden als kwetsbaar gezien. Dit geldt niet voor de dwergvinvis, de enige soort die door Noorwegen wordt gevangen. Deze soort is de kleinste onder de baleinwalvissen en plant zich sneller voort dan enig ander soort.

Om 14.15 uur kwamen we in Stokmarknes aan, een plaatsje met 3500 inwoners. Hier is het Hurtigruten museum gevestigd. Natuurlijk ben ik wezen kijken, maar je weet dat ik niet zo’n museumfan ben, dus duurde het kort het bezoekje en ben ik weer lekker de verse sneeuw in gewandeld. Zo af en toe hele windvlagen met veel sneeuw, dus je hand boven je ogen anders kon je nog niets zien. Wel weer hele mooie foto’s gemaakt. Zie ……dat zie ik dan wel weer naast het museum staan, een fiets totaal ingesneeuwd. Ik zal een foto meesturen. Prachtig is dat, maar de rest ging bootjes kijken!

Na nog even door het plaatsje te hebben gewandeld en bijna, ondanks mijn spikes, onderuit gegaan had ik t wel gezien en ben weer richting boot gegaan.

We zouden een presentatie aan dek krijgen van zalm fileren, maar……de zalm was niet geleverd….jajajaaaa……dus geen presentatie. Dat kan allemaal gebeuren hier. Of vanwege weersomstandigheden of vanwege te weinig deelname dat excursies niet doorgaan.

Je raakt er aan gewend.

We gingen met de boot naar het zuidoosten, recht de bergwand in, althans dat lijkt zo. We gingen door de Raftsundet heen, een smalle, 20 km lange zee-engte die zicht op wonderbaarlijke wijze een weg baant door de bergwanden tussen Hinnoya en Austvagoy.

En daarna natuurlijk weer door de Trollenfjord. Maar zolang de Trollen de 1000 jaar nog slapen kunnen ze nog geen stenen naar ons gooien.

Toen we tijdens het diner in Svolvaer aankwamen ben ik lekker  blijven zitten en genoten we samen met de Oostenrijkers aan onze tafel van het lekkere eten aangevuld met een lekker Pinot Grigio.

We hadden afgesproken om elkaar daarna weer in de bar te ontmoeten.

Dus tegen 9 uur, nadat de Oostenrijkers hun excursie hadden beeindigd en de boot weer aan t varen was, kwamen we in de bar, op mijn dek, en het zal niet waar zijn, maar 10 meter van mijn hut,…..bij elkaar voor een borrel. Nou dit zijn menige borrels geworden, want we vonden uit dat zij 64 geworden was vandaag en jaaaa…dat moest natuurlijk gevierd worden! We hebben natuurlijk voor haar gezongen en we hebben een heerlijke avond gehad met z’n vieren.

Dus voor we het wisten zaten we allemaal verhalen te vertellen en het was zo gezellig dat zelfs de barkeeper bij ons kwam zitten en gezellig mee deed. Natuurlijk niet drinken, want zo lang ze aan boord zijn is alcohol totaal verboden voor al het personeel.

Hij vertelde dat er een tweede  Titanic wordt gebouwd door een biljardair in Australie en dat dit schip in 2018 gaat varen naar New York geloof ik, ongelooflijk. Hij wilde wel graag mee. De mensen die mee gaan zijn verplicht om in de stijl kleding te komen als destijds van toepassing was. Zal een prachtig gezicht worden en met de moderne technieken zal deze boot vast niet meer zinken.

Zie, zo kom je nog eens wat te weten! Hij heeft zichzelf nu opgegeven op een schip naar de zuidpool, hier komen ze door een 36 uur verrassings water heen. Het is het samen komen van de oceanen en het kan of doodstil zijn of ze hebben golfen van 25 meter hoog. Nou ze gaan maar!!! Brrrrr…

Ze moeten er door heen om bij de zuidpool te komen. Wel gewaagd hoor.

Nou ja zo zijn er wat verhalen over en weer over de tafel gevlogen, genoten hebben we.

Voor we het wisten was het 12 uur en ook wetende dat we 4 uur op open water zouden zijn, de Vestfjord oversteek, wilden we wel graag plat liggen. We hadden op de heenweg genoeg deining over dit stuk gehad.

Maar gelukkig is het vannacht meegevallen. Wel kun je wakker worden van de stank van een soort dieselolie als hij aan gaat leggen. En dat gebeurt natuurlijk meerdere keren per nacht. Het stinkt verschrikkelijk en je krijgt het haast niet meer uit je nostrils voor de komende 20 minuten, dus als je wakker bent duurt het weer even voor je lekker kunt ademhalen en poging kunt doen om weer verder te slapen. Maar we worden hier “die hards” zo langzamerhand.

Vanmorgen vroeg zijn we dus Bodo gepasseerd, oftewel even aangelegd, en daarna Ornes en zijn nu op weg naar Nesna waar  we over een kwartiertje gaan aanleggen.

De ceremonie van de Poolcirkel die we gepasseerd zijn heb ik vandaag overgeslagen en ben lekker gaan ontbijten. Dit is ook al 4 keer niet meer gebeurd, het ontbijten,  vanwege de deining. Ook 3 keer het diner gemist…….ik mag wel geld toekrijgen, hahaha

Vanmiddag rond het middageten komen we in Sandnessjoen aan waar we een half uurtje liggen. Of ik daar nog van boord ga, moet ik even zien. Het sneeuwt voor t eerst sinds dagen niet meer en een zonnetje is uitgebroken. Heerlijk, kan ik echt van genieten. Maar het blijft erg koud.

Als het goed is krijgen we tussendoor zalm te proeven in het restaurant, mijn lekkernij natuurlijk.

Als we weer wegvaren komen we langs de 7 sisters , dat zijn bergen met een hoogte van 902-1106 meter. En natuurlijk allemaal bedekt met veel sneeuw.

Een sage rond dit gebied is het volgende:

Vagekallen zat in Lofoten achter Henningsvaer en had geen vrouw. Hij kreeg slechts weinig respons van de dames op de zuidkust. Lekamoya noemde hem zelfs “een idioot”. Maar toen op een nacht gebeurde er iets: de 7 zusters waren weggelopen van hun vader, de Suliskoning, en dansten nu in al hun pracht naakt in de fjord. Tegelijk was Lekamoya naar Tjotta vertrokken om er “plat ongedesemd brood”te bakken. Dit werd teveel voor Vagekallen. Hij sprong op zijn paard en reed in volle galop zuidwaarts met veel geraas en gedonder. De 7 zusters vluchtten, achtervolgd door Vagekallen. Lekamoya hoorde het lawaai terwijl ze op Tjotta brood stond te bakken. Ze gooide haar deegrol, staaf en broodplank weg en begaf zich zo snel mogelijk huiswaarts naar Leka. Toen werd de Paardman wakker. Hij schoot een pijl af naar het zuiden, maar Skarvagsgubben zag dit en wierp zijn hoed ervoor. De pijl doorboorde de hoed, die in zee landde. Maar allen waren ze de zonsopgang vergeten. En toen de zon opkwam, veranderden ze dus allemaal in steen. Daarom zitten ze daar nu nog, van noord naar zuid: Vagekallen in Lofoten, Hestmannen op zijn paard, goed bewaakt door de Rodoy-leeuw. De 7 zusters bij Alsten. De deegrol, de stok en de broodplank als monolieten bij Tjotta. De hoed van de koning is nu de Torghatten met het gat erin. En Lekamoya is verstijfd op het eiland Leka.

Ik zal vanmiddag uitkijken of ik het allemaal kan waarnemen!

Rond 15.45 komen we als we op tijd varen aan in Bronnoysund waar we meer dan een uur gaan liggen, dus dan ga ik nog wel even van boord. Dit plaatsje heeft 5000 inwoners.

Ik zal er later meer over vertellen.